Во словенската митологија пеперутката, пред сé ноќната, претставува човечка душа, од покоен и како таква не е омилена. Честопати предвидува непосредна смрт, ако се спушти на нечиј дел од телото, барем така луѓето велат. Покрај тоа, пеперутките често се изедначуваат со вештерки. И самовилите имаат крила, често како пеперутките, ама со нив не се начисто ниту народните раскажувачи, кои од нив се добри, а кои не.

Од друга страна мувите и бубачките воопшто, почесто се јавуваат во приказните како носители на душата. Во многу приказни, човекот кога ќе заспие, од устата ќе му излета мувата и трга во авантура. Кога повторно ќе се врати преку устата во човечката глава, тој се разбудува и смета дека тоа што го видела бубачката било само сон. Значи, устата е критична и низ неа може да излегува и да влегува мувата или некоја друга бубачка, односно душа. Но, понекогаш, ако некој ја држи устата отворена, може да му влета некој инсект. Познато е дека на децата честопати им се вели – затвори ја устата да не ти влезе некоја бубачка. Е па тие бубачки, кои можат да влезат во нечија уста, можат да бидат и туѓи души. Кога ќе се најдат во туѓа глава, се разбира дека им е необично. Необично му е и на сопственикот, т. е. на личноста во која, преку уста, влегла бубачката, некоја туѓа душа сега тука се меша, се кара со душата на домаќинот, воопшто, однесувањето се менува и сега како таа личност им изгледа на другите? Чудно, невообичаено, едноставно – има бубачки во глава.

Речникот на македонски јазик: Бубачки во глава – има некоја манија.

Пишува

Академик д-р Миле Д. Миќуновиќ од Охрид