Колегата Живко Георгиевски во новинарската фела во Охрид и Македонија е познат како директор на Радио Охрид во средината на седумдесеттите од минатиот век, па дописник на Танјуг и ред други тогашни југословенски медиуми.
Со клик на линкот, слушнете го вториот дел од интервјуто. Со Живко Георгиевски разговара Милчо Јованоски:
Со колегата Живко во „Аквариус“ разговаравме за неговата избраничка – сопругата Пера. За раѓањето на децата: Горан, Ирена и Ивана….
Тој имал 20 а Пера нешто повеќе од 18 години кога хемијата се јавила на Долни Сарај на концертот на легендарниот Ѓорѓе Марјановиќ. Случајно, иако Живко верува дека Бог ги наместил работите и дека нема ништо случајно.
Пера, љубовта на неговиот живот
-Пера беше вонсериско момиче се гледавме низ чаршија и мислев дека е некоја туристка од Белград дојдена. Да може да е моја убаво би било, си велев. Се заинтересирав и дознав која е.
Живко и денес го помни денот 15 август – летна убајна, вели – малку заврна .
-По летниот дожд по само две минути муабет се фативме за рака , а по пет минути се бакнувавме а потоа веднаш си се ветиме дека ќе сме си верни до крај.
Колегата Живко и по толку години – нека ми прости ама искрено, и денес ми изгледа лудо вљубен во сопругата до уши, исто како и во младоста. Истовремено и благодарен за се’ што си подариле досега!
Тој искрено ни раскажа дека духовно се здружиле буквално преку заедничкото прераскажување на книгите, страста кон филмовите во кои и Пера не заостанувала.
Зборувајќи за сопругата тој вели дека таа немала дилема што ќе работи нејзиниот иден сопруг и заедно ги врвеле сите бури и убави моменти. Во нејзина чест ја одбра познатата мелодија од Барбара Стрејсенд „Вљубена жена“. Следеа и ред други песни кои го оцртуваат неговиот карактер.
-Млади се зедовме во 1968 година се роди синот Горан. Гинекологот Филев ми честита а јас збунет сакав ќерка , дури и името беше сме го одбрале Ирена,ама и таа подоцна дојде на свет.
Убавиот период донесе и ги голем стрес и шок кој за миг ми го смени животот, раскажува Живко.
Текстот во Починка
-Таа седумдесетта Пера во осми месец бремена имаше големо премрежие. И денес им сум благодарен на некогашната авангарда охридски лекари во кои за мене и за Пера беа спасителите. Тоа се лекарите: Тилев, Филев и Малинов. И денес им палам свеќа на нивните почивалишта. Пера два пати е враќања од мртвите, ни рече Живко. За нив – шест месеци по раѓањето на Ирена сторија била објавена и во некогаш популарниот македонски магазин „Починка“.
Во одбрана на новинарската бунтовност, нарав и непослушност на Живко во седумдесеттите пишувал и белградски НИН
Следуваат анегдотите за чудното служење воен рок , па за „Фијатот 1300“ . Директорите возеле фиќовци а тој 1300 – купен на кредит. Уште е поинтересна случката како се родила нивната втора ќерка Ивана, па првата внука Марија која живее во Лондон и веќе има 19 години. Таа е негова гордост и тој вели дека е цела на него и со високи оценки студира меѓународна политика. За внуците од синот Горан кои имаат охридски имиња: Григор и Антон и се културни и мили деца. И сега со Пера чекаат внуци од Ивана и зетот Наќе, обајцата професионални фотографи…
Разговаравме за професионализмот во новинарството и дали го има? И за односот на сопствениците на медиумите и политичарите. Зборуваме за тоа кој е кој вмровец или комуњар и дали ќе мине оваа поделба која навлезе директно во сите пори од животот. За тоа како еднаш се нашол на средината помеѓу Љубчо Георгиевски и Никола Груевски. Се разбира и каде е тој во сета оваа приказна.
Како се случи привремено да замине во Скопје и таму да остане над три децении ида се пензионира од МИА …
За тоа како Живко Чинго го убедувал да пишува а тој го лажел дека веќе почнал. Не сака да пишува ни книга ни мемоари, иако има со стотици анегдоти кој пластично ги памети и денес. Нејќе да ја распостила својата интима,а за во нашето интервју искрено рече дека со интимата стигнал некаде до половина.
На крајот ни кажа што сака да му се случи во следните пет години и зошто сака парче земја и таму да се занимава со земјоделство, така од мерак да произведува органска храна.
И пред вие да ги слушнете двата дела од интервјуто со Живко Георгиевски – директно на маса, до нас ги ислуша колегата Ацо Јанев – кој во својот професионален живот работеше заедно и со Живко и со авторот и водител на интервјуто Милчо Јованоски.
Што беше потоа, тоа е само наше новинарско – колегијално дружење ,еден ден можеби и за тоа, се разбира во некоја наша анегдота и приказна, која за другите ќе биде и монотона,ама нас слатко ќе не насмее…
Публицитет.мк
