Во година обележана со пандемија и бројни политички превирања, некои теми можеби биле во втор план, како на пример некои научни откритија кои не се поврзани со појавата на новиот вирус.
Од откривањето на ѕвездената прашина постара од Сончевиот систем до првите знаци на ДНК на диносаурусите, научниците дошле до важни откритија во 2020 година, кои можеби поминале незабележани, пишува списанието Национална географија.
Пред неколку милијарди години, кога Сонцето сè уште не постоеше, ѕвезда што умира испушти голема количина прашина во вселената, а дел од таа прашина остана на метеоритот Марцинсон што ја погоди Австралија во септември 1969 година и се смета за најстариот материјал пронајден на Земјата.
Новите анализи на делови од метеорити покажаа дека ѕвездената прашина на нив е стара помеѓу 4,6 и 7 милијарди години. Може да се најде само на пет проценти од метеоритите, но тоа не ги обесхрабри научниците да ја истражуваат.
Оваа година, научниците ги идентификуваа остатоците од првиот ембрион тираносаурус.
Откритието доаѓа од наоди од две различни места – едното беше стапало пронајдено во 2018 година во Алберта, Канада, а другото беа остатоците од долната вилица откриени во 1993 година во Монтана, САД.
Анализите на остатоците, стари меѓу 71 и 75 милиони години, покажуваат дека ембрионите на тираносаурусите биле изненадувачки мали – нешто помалку од еден метар, но со многу долга опашка.
Тоа е околу десет пати помало од големината што ја достигнале како возрасни.
Овие податоци исто така објаснуваат зошто научниците не откриле мали тираносауруси порано – тие не очекувале дека ќе бидат толку мали.
Во ноември 2018 година, леталото „Инсајт“ пристигна на Марс да земе материјал од оваа планета и да го врати на Земјата.
Меѓу интересните работи што се забележуваат во оваа мисија е потпевнувањето на Марс – леталото се чини дека постојано се тресе во ритамот на земјотресите на оваа планета. Звукот има тон повисок од повеќето природни звуци на Земјата, а неговото потекло е сè уште непознато.
Во 2020 година, научниците конечно ја решија мистеријата на ѕвездата Бетелгејз. Оваа ѕвезда обично е меѓу најсјајните на небото, но во декември 2019 година, мистериозно беше изгаснато нејзиното интензивно треперење.
Научниците сметаа дека ѕвездата е при крај на својот животен циклус и дека може да експлодира како супернова посветла од Месечината.
Сепак, во август оваа година, НАСА објави дека набљудувањата преку вселенскиот телескоп Хабл откриле дека ѕвездата најверојатно испуштила ултра-врел млаз од плазма што спречува нејзиниот сјај да се гледа од Земјата. Ѕвездата на Бетелгејзе се врати во вообичаената состојба оваа пролет.
Добро зачуваниот преден дел на телото на диносаурус стар 110 милиони години случајно пронајден во 2011 година во Алберта, Канада, ги изненади и воодушеви научниците, а оваа година следеше уште едно изненадување, кога анализите открија кој е последниот оброк на животното, исто така зачуван во неговиот стомак.
Животното јадело одреден вид папрат неколку часа пред смртта, а најверојатно починало во текот на летото. Иако е само еден оброк, откритието дава исклучителен поглед на последните часови од животот на животно кое живеело пред повеќе од сто милиони години.
Друго откритие од оваа година е поврзано со диносаурусите и се однесува на нивната ДНК. Имено, оваа година, научниците постигнаа значителен напредок во студијата за фосилизираната ДНК.
Со проучување на добро сочувани фосили стари над 70 милиони години, тимот идентификувал контури на клетки кои можат да содржат хромозоми и неколку можни јадра, односно структурата што содржи ДНК.
Тие сè уште не можат да потврдат дали станува збор за ДНК или за некој друг генетски нус-производ. Сепак, самата идеја за тоа што фосилите можат да се зачуваат е апсолутно возбудлива, посочуваат тие.
Остатоци од череп за кој првично се сметаше дека припаѓа на дрвен бабун се пронајдени во карпите на северозападот на главниот град на Јужна Африка.
Сепак, двајца студенти во Австралија оваа година открија дека тоа е черепот на хомо еректусот, прв од ваков вид пронајден во Јужна Африка, и најстар откриен досега во светот – датира од пред два милиони години.
Камените предмети пронајдени во пештерата Чикита во Мексико покажуваат дека луѓето можеби дошле на американско тло уште пред 30 000 години, што е повеќе од двојно подолго од неодамнешните проценки.
Оваа тема е предмет на голема дебата меѓу археолозите, кои прво веруваа дека присуството на луѓе во Америка датира од пред околу 13.500 години, кога мразот се повлече и се отворија патишта од Азија.
Сепак, според најновите информации, камени предмети пронајдени во пештерата, испреплетени со парчиња јаглен стари 30 000 години, укажуваат на тоа дека луѓето доаѓале во Америка дури и пред глечерите да започнат да се топат.
Се претпоставува дека пештерата обезбедувала засолниште за луѓето кога регионот беше многу постуден, повлажен и позелен од денес.
Тим научници од Австралија го истражувале морското дно околу северниот дел на Големиот корален гребен кога наишле на корален гребен висок над 500 метри – прв од ваков вид пронајден во последните 120 години.
Познат како посебен гребен, ова е еден од осумте видови познати во регионот. Тимот собра примероци од карпи и некои организми кои ќе бидат испратени во лабораторијата за анализа, а досега се забележани неколку нови видови риби.
Конечно, благодарение на новата вакцина, заврши и втората по големина епидемија на ебола. Во јуни 2020 година, Светската здравствена организација прогласи крај на епидемијата, по скоро две години.
Првиот случај беше откриен во источниот дел на Конго во 2018 година, а сузбивањето на ширењето на инфекцијата беше многу тешко поради граѓанските немири во земјата. Сепак, благодарение на новата вакцина, епидемијата заврши, а над 300 000 луѓе ја примија вакцината за време на кампањата за имунизација. Вирусот зарази над 3.480 лица, од кои скоро 2.300 починаа.
Публицитет.мк
